မေအာ္ဘူး ... ဘယ္ေတာ့မွ မေအာ္ဘူး ( သံဒုတ္ )

၈၈ ကာလ အာဏာသိမ္းၿပီးစ တညမွာ ...... ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ၿမိဳ႔က ဆန္းသစ္လြင္ဆုိတဲ့ ရုပ္ရွင္ရံုေရွ႔က ႏုိးတူးဆုိတဲ့ လက္ဘက္ရည္ဆုိင္မွာ သူငယ္ခ်င္းတစုနဲ႔ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ စကားေျပာေနၾကတယ္။ ကုိကုိႀကီးဆုိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္လည္း ပါတယ္။ သူက လြန္ခဲ့တဲ့ တပတ္ေလာက္က ေက်ာင္းဆရာ လုပ္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္း တေယာက္ကို မိန္းမခိုးတဲ့ ကိစၥမွာ ကားငွားတာ အထုပ္သယ္တာ ထမ္းတာ အိမ္ရွာေပးတာကအစ ကူညီေပးထားတယ္။

ခုိးရာလုိက္တဲ့ ေကာင္မေလးကလည္း အိမ္တြင္းပုန္းပဲဆုိရမလားမသိပါဘူး၊ ပံုစံကေတာ့ ဘုိင္းေကာင္းေက်ာက္ဖိေပါ့။ အိမ္ထဲက အိမ္ျပင္ ထြက္တာသိပ္ရွိတာ မဟုတ္ပဲ ေရခ်ိဳးတဲ့ အခါေလာက္မွသာ ေခ်ာင္းထဲ ေရဆင္းခ်ိဳး တာပဲရွိတယ္လုိ ေျပာၾက တယ္။ ေရခ်ိဳး ဆင္းရင္း က ညိသြားတယ္လုိဆုိတယ္။ ေကာင္မေလးက တဦးတည္းေသာ သမီး၊ အကုိေတြ ေမာင္ေတြနဲ႔ အေဒၚအပ်ဳိႀကီးေတြၾကားထဲမွာ ၾကီးလာတဲ့သူေပါ့၊ ေက်ာင္းဆရာ သူငယ္ခ်င္းကလည္း လယ္ပုိင္ယာပုိင္ ႏြားပုိင္ ပါပဲ။ ဒါကုိ ေတာသားမိုလုိ႔ သေဘာမတူဆုိလားပဲ။

ခ်ဳပ္ေျပာရရင္ေတာ့ ႏွမလင္ေနာက္လုိက္တဲ့ကိစၥနဲ႔ ပါတ္သက္ၿပီး ေကာင္မေလးဖက္က ေမာင္ေတြ အကုိေတြက အဓိက ႀကံရာပါဟာ ကုိကုိႀကီးဆုိတာ သိေတာ့ လာၿပီးရန္စ ျပႆနာလာရွာတာပါပဲ။ သူတုိ႔က ညီအကုိေတြ အုပ္စုဖြဲ႔ၿပီးလာတာဆုိေတာ့ တခုခုျဖစ္ၾကရင္ ကုိကုိႀကီးဆုိတဲ့သူငယ္ခ်င္း မေခ်ာင္ပါဘူး၊ အင္အားကလည္းမမွ်ဘူး၊ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ေရွ႔ ပလက္ေဖါင္းေပၚကေန ေဆာင့္ေနၾကတာပါ ၊ ေနာက္ၿပီး ကုိကုိႀကီးဆုိတဲ့ေကာင္က ရန္ျဖစ္ေလ့ရွိတဲ့သူလဲ မဟုတ္ပါဘူး။

ေနာက္ဆံုးေတာ့ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္က အထြက္မွာ ျပႆနာက စျဖစ္ေတာ့တာပါပဲ။ ၀ုိင္းထုိးေတာ့မဲ့ ပံုပါပဲ။ တေယာက္နဲ႔ အမ်ားပံု သဏန္ျဖစ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ရန္မျဖစ္ဖို႔ ၾကားက ျဖန္ေျဖေပးတာပါ။ ေနာက္ၿပီး တခုခုျဖစ္မ်ားသြားရင္ ငါ့မွာတာ၀န္ရွိတာပဲဆုိတဲ့ ဘယ္လုိမွ ေရွာင္ထြက္လုိ႔လည္းမသင့္တဲ့ အသိက ၀င္ေနတယ္။

ေနာက္တခုက ကုိကုိႀကီးေရာ သူငယ္ခ်င္းအားလံုးက ရန္္ျဖစ္လုိတဲ့ စိတ္လည္းရွိပံုမရတဲ့အျပင္ စုိးရိမ္စိတ္ေတာင္ ၀င္ေနပံု ရပါတယ္။ တေယာက္ကုိ အမ်ားက ၀ုိင္းၿပီးအႏုိင္က်င့္တဲ့အဆင့္ အထိေရာက္ မသြားေစခ်င္သလုိ အဲဒီလုိျဖစ္လာရင္ေတာ့ ဘယ္လုိ႔မွ သည္းခံၿပီး လက္ပုိက္ၾကည့္ေနလုိ႔လဲ မသင့္ေတာ္တာကေတာ့ အမွန္ပါ၊ အားလံုးက ျပႆမျဖစ္ခ်င္ပဲ ေရွာင္ခ်င္ေနၾကတာပါ။

တဖက္က ေတာ္ေတာ္ကုိ တင္းတင္းမာနဲ႔ မေက်မနပ္ျဖစ္ေနေတာ့ ကုိယ္ထိလက္ေရာက္လုပ္လုိက္မွာကုိ အဓိက စုိးရိမ္တာပါ၊ အေျခအေနကေတာ့ ေရွာင္လုိ႔မရပဲ ညိမ္ခံရင္ခံ ဒါမွမဟုတ္ ခုခံရင္ခုခံ ဒီႏွစ္လမ္းပဲေတြ႔ပါတယ္။ မလုပ္ပါနဲ႔ကြာလုိ႔လဲ ေျပာလုိ႔မရ။ သူတို႔က မင္းနဲ႔မဆုိင္ဘူး။ ၀င္မရႈပ္နဲ႔ ဆုိၿပီးေၿပာေပ မဲ့ ေရွာင္လုိ႔မရပါဘူး။ ေရွာင္လုိက္လုိ႔ တခုခုျဖစ္ခဲ့ရင္ ကုိကုိႀကီးေတာ္ေတာ္နာသြားမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ေရွ႔ကကာၿပီး မလုပ္ပါနဲ႔ကြာဆုိၿပီး ေတာင္းေတာင္းပန္ ေျပာတဲ့အဆင့္ထိကုိ ေရာက္ပါတယ္။ ဒါကုိ မေၾကႏုိင္ မခ်မ္းျဖစ္ေနတာပါ။

အဲဒီမွာတင္ ေနာက္ထပ္ ကုိတင္ေအးကုိ၊ ဆရာပိန္လုိ႔ေခၚတဲ့ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ရန္ျဖစ္တာထင္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ေဘး ေရာက္လာၿပီး ဘာျဖစ္တာလဲ ဆုိၿပီး ေမလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္က အေျခအမွန္ကုိ ရွင္းျပေပါ့။ သူတုိ႔ကလည္း မလုပ္ပါနဲ႔ကြာဆုိ ၿပီး၀ုိင္း ေျပာတာကုိ မရပဲ ခပ္မာမာခပ္ရင့္ရင့္ တုန္႔ျပန္ ေျပာလာေတာ့ ျပႆနက ဦးတည္ခ်က္ေျပာင္းသြားၿပီး သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ရန္ပြဲျဖစ္ေတာ့တဲ့ အဆင့္ထိကုိ ေရာက္သြားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတုိ႔မိဘေတြက ရန္ျဖစ္ေနၿပီၾကားလုိ႔ လုိက္လာတဲ့အတြက္ ရန္ပြဲကေတာ့ ၿပီးသြားတယ္ ဆုိပါေတာ့၊

..............................................................................................................................................................................

မၿပီးေသးတာက ---- မာရွယ္ေလာေခတ္ဆုိေတာ့ စစ္တပ္ကကားနဲ႔ကုိ အိမ္တုိင္ရာေရာက္ လုိက္ဖမ္းတာပါပဲ။ ၿမိဳ႔ထဲမွာ ရန္ျဖစ္တဲ့ေကာင္ေတြ ဆုိၿပီး တအိမ္ခ်င္း လုိက္ေခၚတာပဲ။စစ္တပ္က အိမ္လုိက္လာေတာ့ စိတ္ထဲမွာ မသက္မသာျဖစ္သြားတယ္၊ မဆက္ဆံခ်င္ပဲဆက္ဆံရအံုးမယ္ ဘာမ်ားျဖစ္အံုးမလဲေတာ့ မသိဘူးဆုိၿပီး စိတ္ထဲမွာ ထင့္ေနတယ္၊ အေဖနဲ႔ အေမကအိပ္ေနၿပီ၊ စာၾကည့္ေနတဲ့ ညီမေလးကုိပဲ မွာၿပီးထြက္လာ ခဲ့တယ္။ လာဖမ္းတဲ့ စစ္သားေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္သူဆုိတာ ႀကိဳမွာလုိက္ပံုရတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ အိမ္ထဲ၀င္လာေတာ့ တေယာက္က ေဟ့ေကာင္ေတြသတိထား သပိတ္တုန္းက ေက်ာင္းသားေနာ္ လုိ႔႔ေျပာလုိက္တဲ့စကားကုိ ၾကားလုိက္ရပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလံုးကုိ ၿမိဳ႔ထဲက သက္သာေခ်ာင္ခ်ိေရးအတြက္ အစည္းအရံုးတခုက ဖြင့္ထားတဲ့ အရက္ဆုိင္ကုိေခၚသြားတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ေရာက္သြားေတာ့ ရန္ျဖစ္တဲ့သူအားလံုးက ေရာက္ႏွင့္ၿပီးျဖစ္တယ္။ ကုိကုိႀကီးအေဖ ဦးေအးကေတာ့ စိတ္မခ်လုိ႔ထင္တယ္ သူ႔သားနဲ႔ လုိက္လာတာကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။ စစ္ဗုိလ္တေယာက္က အရက္ေသာက္ေနတယ္။ ရဲ ဒလမတေယာက္က သူ႔ေဘးမွာ၊ အားလံုးက မတ္တတ္ရပ္လုိ႔ စစ္သားေတြက ေဘးက၀ုိင္းထားတယ္၊ လူစံုေအာင္ ေဆာင့္ေနပံုရပါတယ္။

ဲျပႆနာကုိ ေမးျမန္း စစ္ေဆးလုိက္လုပ္ပါတယ္။ အားလံုးကလည္း ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေျဖၾကတာေပါ့၊ ကၽြန္ေတာ္ကုိ ေသေသခ်ာခ်ာထပ္ေမးတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ရွင္းျပတယ္၊" ျဖန္ေျဖေပးတာပါ၊ အားလံုးကုိ ေမးၾကည့္ပါ" လုိ႔ ေျပာျပတယ္၊စစ္တပ္ကြ မင္းတုိ႔ဘာထင္ေနလဲ၊ မာရွယ္ေလာနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေနတာမသိဘူးလားဆုိၿပီး ဆဲလုိက္ဆုိလုိက္ ေတာ္ေတာ္ ကုိ ေမာက္ေမာက္ မာမာ ေငါက္လုိက္ငန္းလုိက္ပါ၊ သူတုိ႔အုပ္ခ်ဳပ္စဥ္ ၿမိဳ႔ထဲမွာ ရန္ျဖစ္တာကုိ မႀကိဳက္ဘူး၊ လက္မခံဘူးဆုိတာပါပဲ။ ဒီေကာင္ေတြကို အျပစ္ေပးရမယ္ဆုိၿပီး လမ္းမေပၚေခၚထုတ္ တန္းစီခုိင္းလုပ္တာပါ၊ အျပစ္ဒဏ္အေနနဲ႔ ဓါတ္တုိင္ ၂တုိင္ေလာက္ကုိ အသြားအျပန္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဖါးခုန္္ ခုန္္ၾကရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္သူငယ္ခ်င္း ကုိတင္ေအးကုိက ေတာ္ေတာ္၀ ရွာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ၾကာယံုသာမက ခက္ခက္ခဲခဲကုိ ခုန္ရတာပါ။

အဲဒီစစ္ဗုိလ္က ဒီလုိအျပစ္ေပးရတာကုိ စိတ္ေၾကနပ္ပံု စိတ္ထဲမွာတင္းတိမ္ပံုမရေသးဘူး ထင္ပါတယ္။ ေနာက္ .. ထပ္ၿပီး အာဏာျပခ်င္ပံု ဦးခ်ိဳးခ်င္ပံု ရပါတယ္။ ၿမိဳ႔ထဲလမ္းမေပၚ ရုပ္ရွင္ရံုနဲကလည္း နီးနီးဆုိေတာ့ လူေတြက၀ုိင္းၿပီးကုိ အေ၀းကေနၾကည့္ေနတာပါ။ တန္းစီဆုိၿပီး ပလက္ေဖါင္းေပၚမွာ ထပ္ခုိင္းျပန္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ ဒီေကာင္ငါတုိ႔ ဘာခုိင္အံုးမွာလဲဆုိၿပီး စိတ္တထင့္ထင့္ျဖစ္ေနတာ အမွန္ပါ။

စစ္ဗိုလ္ကပဲ မင္းတုိ႔ တေယာက္ၿပီးတေယာက္ " ကၽြန္ေတာ္ ေမာင္ဘယ္သူေပါ့ ရပ္ကြက္ထဲက လုပ္သားျပည္သူမ်ားကုိ ဘယ္ေတာ့မွ အေႏွာက္အရွက္ မေပးေတာ့ပါဘူး " လုိ႔ သံုးႀကိမ္ က်ယ္က်ယ္ေအာ္ရမယ္ ဆုိၿပီးထပ္ခုိင္းပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႔ စိတ္ထဲမွာ ဟာကနဲကုိျဖစ္ သြားတာ အမွန္ပါ။ ဒါေတာ့မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ ငါေတာ့ လံုး၀မေအာ္ႏုိင္ဘူး ဆိုၿပီးစိတ္ထဲမွာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ခ်လုိက္တာပါ။ ေအာ္မယ္ဆုိရင္ " ကၽြန္ေတာ္ သံဒုတ္ ရပ္ကြက္ထဲက လုပ္သားျပည္သူမ်ားကုိ ဘယ္ေတာ့မွ အေႏွာက္အရွက္ မေပးေတာ့ပါဘူး " လုိ႔ ၃ ႀကိမ္ ေအာ္ရမွာပါ။

တန္းစီထားေတာ့ တေယာက္ၿပီးတေယာက္ ေအာ္ရတာေပါ့၊ တခ်ိဳ႔သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ ေအာ္ၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္အလွည့္လဲ ေရာက္လာေရာ .... ကၽြန္ေတာ္မေအာ္ႏုိင္ဘူးဆုိၿပီး ေခါင္းပါရမ္းခ်လုိက္ပါတယ္။ စစ္ဗိုလ္က ေဟ့ေကာင္ ..မင္းအလွည့္ ေအာ္ ....ဆုိၿပီးထပ္ေျပာပါတယ္။ အဲဒီလုိ ကၽြန္ေတာ္မေအာ္ႏုိင္ဘူးဆုိၿပီး ေသခ်ာေအာင္ထပ္ေျပာလုိက္ပါတယ္။ အားလံုးက စစ္ဗိုလ္ကုိ ၾကည့္လုိက္ ကၽြန္ေတာ္ကုိၾကည့္လုိက္ျဖစ္ေနပါတယ္။

ဘာမေျပာညာမေျပာ အဲဒီစစ္ဗုိလ္က ကၽြန္ေတာ္မ်က္ခြက္ကုိ ထုိးခ်လုိက္တာပါ။ ဆက္တုိက္ဆုိသလုိပါ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ကုိ ဘယ္ျပန္ညာျပန္ ထုိးတာပါ၊ ကၽြန္ေတာ္ကလညး္ မခုခံေတာ့ မ်က္ႏွာကုိ တည္ေပးေနသလုိပါ၊ ဘာေၾကာင့္ မိမိကုိယ္ကုိမိမိ မခုခံ မကာကြယ္ တာလဲဆုိတာကုိေတာ့ စဥ္းစားလုိ႔ကုိ မရပါဘူး။ ေတာင့္ခံေလ ဆက္ဆက္ၿပီးကုိ ထုိးတာပါ။ ကၽြန္ေတာ့ပါးစပ္က ေသြးေတြစီးလာတယ္။ ပါးစပ္ဟလုိ႔မရေတာ့ဘူးဆုိတာ သတိထားမိတယ္။ကၽြန္ေတာ္ ထပ္ၿပီးေျပာလုိက္တယ္ " မေအာ္ဘူး " လုိ႔၊ စစ္ဗုိလ္က ထပ္ထုိးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီေကာင္နဲနဲတြန္႔သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ထပ္ကုိေျပာလုိက္တယ္ " မေအာ္ဘူးကြာ " ။ ဒါေပမဲ့ စကားက မပီေတာ့ပဲ လံုးလံုးေထြးေထြးနဲ႔ ပါးစပ္ပဲဟေနေတာ့ တယ္။ ေနာက္ဆံုးတခ်က္ထပ္ထုိးတဲ့ အခ်ိန္္မွာေတာ့ ဒူးေထာက္က်သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ျပန္ထၿပီး ေခါင္းရမ္းလုိက္တယ္။ သြားရည္ေတြေရာ ေသြးေတြေရာ ပါးစပ္က က်ေနၿပီ၊ စစ္ဗိုလ္က ထပ္ထိုးဖို႔လုပ္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့

ကုိကုိႀကီးအေဖ ဦးေအးက ....... မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့ ဗုိလ္ႀကီးရယ္ .. မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့.. ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ကေလးကုိ ခြင့္လႊတ္ပါ ဆုိၿပီး ေတာင္းပန္ၿပီးေျပာေနပါတယ္။ ဒီေကာင္ကုိ ေခၚသြားေတာ့လုိ႔ ဆုိပါတယ္။

ဦးေအးနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက အိမ္အထိ လုိက္ပုိ႔ဖို႔ေျပာၾကပါတယ္။ မပုိ႔ပါနဲ႔ဗ်ာ ရပါတယ္ဆုိၿပီး ျပန္လာခဲ့တယ္။ ၀ုိင္းၾကည့္ေနတဲ့ လူအုပ္ၾကားက ထြက္လာရင္း မီးမွိန္မွိန္ ေက်ာက္ဆည္က လမ္းမေပၚ တစိမ့္စိမ့္ေတြးရင္း အဓိပါယ္ရွိရွိ လမ္းေရွာက္လာခဲ့တယ္။

" ကၽြန္ေတာ္ သံဒုတ္ ရပ္ကြက္ထဲက လုပ္သားျပည္သူမ်ားကုိ ဘယ္ေတာ့မွ အေႏွာက္အရွက္ မေပးေတာ့ပါဘူး " ဆုိၿပီး ကၽြန္ေတာ္မေအာ္ခ်င္ဘူး။ ဘယ္ေတာ့မွလည္း ေအာ္မွာ မဟုတ္ဘူး။ သူတုိ႔ဘာေၾကာင့္ ေအာ္ခုိင္းတယ္ဆုိတာ ေကာင္းေကာင္းသိတာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က တက္ၿကြတဲ့ သပိတ္ေမွာက္ ေက်ာင္းသားေတြဆုိတဲ့ အညိႈအေတးနဲ႔ပါ။

အိမ္ေရာက္ေတာ့ ညီမေလးကုိ အေဖနဲ႔ အေမကုိ မႏိႈးပါနဲ႔ကြာလုိ႔ေျပာၿပီးအိပ္ရာထဲတန္း ၀င္လုိက္တယ္။ ဒီေန႔ညမွာေတာ့ မ်က္ႏွာက

ဒဏ္ရာေတြကုိ အေဖနဲ႔ အေမကုိ မျမင္ေစခ်င္တာေရာ။ အျဖစ္အပ်က္ကုိ ဇတ္စံုခင္းမျပခ်င္တာျဖစ္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ ေမးရိုးေတြဟာလည္း ျပဳတ္ကုန္ၿပီး ပါးစပ္ဟာ တပတ္ေလာက္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ပိတ္လုိ႔ စိလုိ႔မရေတာ့ပဲ သြားရည္ေတြက်ေနလုိ႔ လက္ကုိင္ပ၀ါျဖင့္ ပိတ္ထားရပါတယ္။ မ်က္ႏွာတခုလံုးက ညိဳမဲေနတယ္။ အေဖနဲ႔ အေမဟာ ေတာ္ေတာ္စိတ္ထိခုိက္ သြားၾကတယ္ ဆုိပါေတာ့။

အျဖစ္အပ်က္အားလံုးကုိ အမွတ္ရေနဆဲပါပဲ။

( သံဒုတ္)

( ကုိတင္ေအးကုိနဲ႔ ဆရာပိန္ဟာ မႏၱေလးသပိတ္တပ္ေပါင္းစုက သပိတ္ကာလ အထက္ဗမာျပည္ ညီလာခံေခၚဘုိ႔ ေျမလတ္ ( ငဖယ္ဖက္ ) ကုိစည္းရံုးေရးလႊတ္တဲ့အခါမွာ သြားခဲ့ဲၾကတယ္။ ေက်ာက္ဆည္ သပိတ္အမႈနဲ႔ ေထာင္၁၁ ႏွစ္က်ၿပီး ေထာင္ထဲမွာ အလုပ္ၾကမ္းနဲ႔ ေထာင္ဒဏ္ ၇ႏွစ္ေလာက္ေနခဲ့ၾကရတယ္။ ကုိတင္ေအးကုိကေတာ့ ေထာင္ကလြတ္ၿပီးမွာ ဆံုးသြားၿပီ။ ဆရာပိန္ကေတာ့ ရွိအံုးမယ္ထင္တယ္။ သပိတ္မွာ တက္တက္ၾကြၾကြပါခဲ့တဲ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္က ကုိကုိႀကီးေရာ ေက်ာင္းသားေတြကုိ တက္တက္ၾကြၿကြေထာက္ခံခဲ့တဲ့ ဦးေအးလည္း ေသဆံုးသြားၾကပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္၊ ကုိတင္ေအးကုိ၊ ဆရာပိန္နဲ႔ တခ်ိဳ႔သူငယ္ခ်င္းမ်ား ေက်းလက္ကုိ အေျခခံ ၿမိဳ႔ျပကုိ ၀ုိင္မယ္ဆုိၿပီး ေက်ာက္ဆည္ အေရွ႔ဖက္က ရွမ္းေတာင္ တန္းေတြဖက္ ခရီးဆက္ၾကေသးတယ္။ တသက္တာ သတိရဖြယ္ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြမ်ားပါ။)

ၿပီးပါၿပီ။

....................................................................................................................................................................

Posted in: