လူ႔ျပည္မွာ လူေတြေနၾကတယ္။ လူလိမ္ေတြမ်ားတယ္။ အမ်ားထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ မပါ မဟုတ္ ။
ဟန္ေဆာင္မႈမရွိပဲ အသက္ရွင္လုိ႔ကုိ မရဘူးဆုိေတာ့ ဘိန္းဆြဲသလုိ ဟန္ေဆာင္မႈဆြဲၿပီး အသက္ရွင္ေနၾကရတာကုိက
အသက္မဲ့ေနတာပါပဲ။
အရိုးသားဆံုးဆုိတာ သမုိင္းဦးဘံုေျမေခတ္ပဲရွိတယ္။ အဲဒီေခတ္က လူေတြထက္ ဘယ္သူရိုးသားႏုိင္အံုးမလဲ။
တေကာင္ၾကြက္ အထီးက်န္ဆုိတာ ေႏွာင့္ႀကီဳးမဲ့ တန္ဖုိးရွိတဲ့ လြတ္လပ္မႈတခုပါ၊ အေၾကာက္တရားကသာ အုပ္စုဖြဲ႔ တည္ရွိေလ့ ရိွၾကတယ္။
မရွိတဲ့ဂုဏ္သိကၡာေတြကုိ ဘာလုိ႔မ်ားစဥ္းစားမိပါလိမ့္၊ ေက်းဇူးအတင္ခံခ်င္တာလဲ အေခါက္ေခါက္အခါခါ။
အမွန္ေတာ့ဒါေတြဟာ ေရပြက္ပမာ တခဏတာ ကိစၥေတြဆုိတာ သိေနသင့္တယ္။ ေရရွည္ခံတဲ့ဟာေတြ မဟုတ္ဘူး။
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဆုိတာကုိ ကံတရားနဲ႔တြဲထားၿပီး ေလာဘမႀကီးတာ ေကာင္းမယ္။
လုိရင္းကုိမေရာက္ဘဲ ဘာမွမဟုတ္သလုိ ၿပီးသြားတာကမ်ားၿပီ။
တခါတခါေတာ့လည္း ရီစရာေကာင္းသား၊ ရုပ္ရွင္ထဲက မင္းသမီးငုိသလုိ အျပင္မွာလုိက္ၿပီး ၀မ္းနည္းၾကတယ္။
ဒါကုိဘဲ အေက်နပ္ႀကီး ေက်နပ္ေနႀက၊ လြမ္းၾက၊ ေဆြးႀက၊ အားေပးႀက၊ ဘာလုိပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ
ဘာမဟုတ္တဲ့ ကုိယ့္ဘ၀ကုိယ္မေမဖုိ႔ သေဘၤာမေမွာက္ဖုိ႔၊ ထမင္းနပ္မွန္ဖုိ႔၊ ဦးစားေပးအဆင့္တစ္မွာ ထားရအံုးမယ္။
လူေတြကပဲေၾကာက္တတ္သလား ဒါမွမဟုတ္ ကုိယ္ကုိတုိင္ကပဲ အေၾကာက္လြန္ေနသလားမသိဘူး။
တခုေတာ့ တခုခုပဲ ေ၀ခြဲရခက္ေနတယ္။ပညာ၊ ေစတနာ၊ သဒၵါတရားနဲ႔ အေၾကာက္တရားကုိ ပယ္လုိ႔ရႏုိင္မလားလုိ႔
သုေတသနလုပ္ၾကည့္ရင္ ေကာင္းမယ္ထင္တယ္။
ေအာ္ .. လူ႔စိတ္ဆုိတာ ခက္သားပါလား။ ေက်ာ္ဟိန္းက သရုပ္ေဆာင္ေကာင္းေၾကာင္း၊ အကယ္ဒမီဆုေတြအမ်ားႀကီးရေၾကာင္း လူေျပာမ်ားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ေက်ာ္ဟိန္္းဆုိ ၾကည့္လုိ႔ကုိ မရဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ကုိ ၾကည့္လုိ႔မရတဲ့ လူေတြကုိ နားလည္ႏုိင္တယ္။
လူ႔သက္တမ္းမွာ မိတ္ေဆြလည္းမ်ားမ်ားမရွိခ်င္ဘူး။ သူငယ္ခ်င္းလည္း မ်ားမ်ားမထားခ်င္ဘူး။
ေနတတ္သလုိပဲ ေနတတ္တယ္။ ဘာမွလည္းမျဖစ္ဘူး။ ဘာမွလည္း မဟုတ္ဘူး။
တခါတခါ လူမႈေရးဆုိတာ အရႈပ္ထုတ္လုိပဲ အလုပ္ရႈပ္တယ္။
ခင္မင္မႈနဲ႔ ရင္းႏွီးမႈကုိ ပကာသနနဲ႔ ၀င့္ၾကြား ဂုဏ္မယူခ်င္သလုိ ေနျမင္ ညေပ်ာက္ေတြကအမ်ားၿကီးပဲ။
( သံဒုတ္ )
ေနာက္ေန႔မ်ားတြင္ ဆက္ေရးပါအံုးမယ္။
0 comments:
Post a Comment